Μαζί τα φάγαμε… Όταν παχαίνουμε μέσα στη σχέση

Σε συνεργασία με την Χριστίνα Κωνσταντινίδου Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπεύτρια Gestalt

Το άρθρο αυτό έχει σαν στόχο να αφυπνίσει τα άτομα που αν και κάποτε είχαν φυσιολογικό βάρος ή έστω λίγα περιττά κιλά, ξεκινώντας μία σχέση με τον καιρό βλέπουν τους ίδιους και τους συντρόφους τους όλο και να παχαίνουν. Σαν το φαγητό να καλύπτει ένα κομμάτι της σχέσης. Αν είναι έτσι, τότε ήρθε ο καιρός για αλλαγή…

 

Η ΣΧΕΣΗ ΑΡΧΙΖΕΙ (ΒΑΡΟΣ: ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΟ)

Το ξεκίνημα μιας σχέσης είναι πολύ συχνά ένα ισχυρό κίνητρο για να ασχοληθούν οι άνθρωποι με τον εαυτό τους, να φροντίσουν την εικόνα τους έτσι ώστε να γίνουν ελκυστικοί στο νέο σύντροφο. Συχνά παρατηρούμε τα άτομα που βρίσκονται σε αυτή τη φάση να είναι ιδιαίτερα κινητοποιημένα γενικότερα στην ζωή τους. Συνήθως υπάρχει διάθεση για εξόδους και ανάγκη για αυτοβελτίωση όπως για παράδειγμα ενασχόληση με το γυμναστήριο. Η φυσική και η συναισθηματική ενέργεια αυξάνεται και η επιδοκιμασία του συντρόφου όπως ένα κομπλιμέντο ή ένα βλέμμα θαυμασμού γίνονται κινητήριες δυνάμεις για να συνεχίζουν να φροντίζουν το σώμα και την διάθεσή τους. Η αίσθηση του να γνωρίσουν ένα νέο πρόσωπο, ταυτόχρονα ξυπνάει την επαφή  με ένα κομμάτι του εαυτού τους που ήταν ίσως «παραγκωνισμένο» όσο ήταν μόνοι ή σε κάποια προηγούμενη σχέση που είχε καταλήξει να είναι βαρετή ή ακόμα και κουραστική. Το βάρος λοιπόν γίνεται ο καθρέφτης της εσωτερικής τους διέγερσης και ευχαρίστησης, της διάθεσής τους για ζωή. Με πιο απλά λόγια, Βάρος Φυσιολογικό.

 

Η ΣΧΕΣΗ ΜΑΣ ΕΧΕΙ ΚΑΝΕΙ ¨ΚΟΙΛΙΑ¨…

Ο καιρός περνάει και η καθημερινότητα και των δυο ατόμων αναπόφευκτα έρχεται μέσα στη σχέση.  Σ΄ αυτή τη φάση συνήθως αρχίζει και πέφτει η διάθεσή μας και ίσως η σωματική μας ενέργεια. Το να μείνουμε στο σπίτι και να δούμε τηλεόραση είναι μια εύκολη λύση ειδικά τώρα που η ¨οικονομική κρίση¨ μας καλεί να περιορίσουμε τα έξοδά μας. Οι φυσικές σωματικές μας αισθήσεις που μέχρι πριν κάποιον καιρό μας κινητοποιούσαν, τώρα είναι σαν να υπνωτίζονται. Τα πράγματα που κάναμε μαζί δεν έχουν πλέον το νόημα που είχαν, με αποτέλεσμα να χάνεται το ενδιαφέρον μας για τη σχέση.

Το παραπάνω φαγητό έρχεται να καλύψει το κενό της επαφής μας που έχει δημιουργηθεί. Παγιώνεται σαν το νέο μέσο επικοινωνίας και καταλήγει να αποτελεί μια οικία πλέον συμπεριφορά όπως για παράδειγμα να είναι «αυτό» που μοιραζόμαστε, σαν μια νέα δίοδος επικοινωνίας.

Η Χριστίνα Κωνσταντινίδου σχολιάζει «Τα άτομα σε αυτή τη φάση αρχίζουν να λειτουργούν μηχανικά και ο σύντροφός γίνεται και αυτός ένα μέρος της καθημερινότητας. Καταλήγουν απλά να συνυπάρχουν τις περισσότερες ώρες της ημέρας και όχι να επιλέγουν ο ένας τον άλλον. Χάνεται η επιλογή και η κινητοποίηση που αυτή έχει. Έτσι αρχίζει να χάνεται και η ουσιαστική επιλογή στην διατροφή του ζευγαριού.  Τρώω για να τρώω όχι για να γευτώ και να ευχαριστηθώ. Το φαγητό καλείται να καλύψει διάφορες συναισθηματικές ανάγκες.» Πώς καταλαβαίνω ότι έχω φτάσει σ΄ αυτό το σημείο; Είναι ολοφάνερο γιατί σ΄αυτές τις περιπτώσεις το φαγητό δεν είναι ποτέ αρκετό. Φουσκώνω, νιώθω κούραση και υπνηλία μετά το γεύμα, σημάδι ότι δε σταμάτησα όταν η βιολογική ανάγκη της πείνας μου καλύφθηκε.

Η Χριστίνα Κωνσταντινίδου συμπληρώνει «Όταν λοιπόν οι αισθήσεις αρχίζουν και  υπνωτίζονται με την υπερκατανάλωση φαγητού, παύει το άτομο να είναι ουσιαστικά παρόν στη σχέση. Οι δυσκολίες συσσωρεύονται χωρίς το ζευγάρι να έχει συνειδητή επαφή με αυτές. Τα συναισθήματα παγώνουν με αποτέλεσμα να εμφανίζονται ξαφνικά με την μορφή του στρες. Ο αυθορμητισμός χάνεται και αρχίζει η ένταση. Οι άνθρωποι γίνονται είτε απορροφημένοι είτε εύθικτοι και η σύγκρουση είτε υποβόσκει είτε ξεσπά, συχνά με αφορμές ασήμαντες.»

Το να φάω παραπάνω μπορεί να λειτουργήσει σαν ένα καλό «αγχολυτικό» που με βοηθά να ηρεμήσω προσωρινά ίσως και να ξεχάσω το πραγματικό πρόβλημα. Σε κατάσταση στρες ακόμη και όταν δεν έχω φάει πολύ μπορεί να εμφανίσω αύξηση βάρους. Πώς; To σώμα μου όντας σε ένταση δεν μπορεί να μεταβολίσει σωστά την τροφή ενώ υπάρχει μια αίσθηση πρηξίματος.

Έτσι, βρισκόμαστε σε ένα  φαύλο κύκλο:

Φαγητό→ δυσάρεστη αίσθηση→ (στρες, υποτονικότητα) Φαγητό.

 

ΑΥΞΗΣΗ ΒΑΡΟΥΣ..ΤΟ ΚΑΤΑΛΛΗΛΟ ΣΗΜΕΙΟ ΓΙΑ ΑΛΛΑΓΗ!

Αυτήν την στιγμή λοιπόν το βάρος καθρεφτίζει τις δυσκολίες που μπορεί να υπάρχουν, είτε προσωπικά στο άτομο είτε στο ζευγάρι. Αυτό λοιπόν που σήμερα αποτελεί την δυσκολία τους είναι το δυνατό τους σημείο, το μέσο που θα τους πάει ένα βήμα πιο πέρα. Μια νέα οπτική και δράση ως προς το φαγητό καταλήγει να δίνει νέο νόημα στην εμπειρία της σχέσης. Το φαγητό ως το σημείο που απομάκρυνε το ζευγάρι γίνεται τώρα το σημείο που φέρνει τα άτομα κοντά, ξεκινώντας μια κοινή προσπάθεια. Ένα «Μαζί» ενδυναμωμένο και ανανεωμένο.

 

ΔΙΑΙΤΟΛΟΓΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ

Η κοινή προσπάθεια του ζευγαριού να βελτιώσουν τη σχέση τους με το φαγητό και να ξεφορτωθούν τα παραπανίσια κιλά έχει πολλά θετικά. Βλέποντας από κοινού έναν διαιτολόγο και σχεδιάζοντας ένα κοινό πλάνο διατροφής, προσαρμοσμένο στις ανάγκες του καθένα, υπάρχει αυτόματα μια κοινή αίσθηση φροντίδας. Έτσι, δεν χρειάζεται να μαγειρεύουν ξεχωριστά φαγητά ενώ παράλληλα όντας σε μια κοινή προσπάθεια ο ένας μπορεί να βοηθά και να εμψυχώνει τον άλλον. Αυτή η κοινή εκκίνηση μπορεί να επιδράσει θετικά και στη σχέση γενικότερα.

Υπάρχουν επίσης πολλά οφέλη όπως μείωση των εξόδων, λόγω της μείωσης του περιττού φαγητού, οργανωμένα ψώνια στο supermarket, λιγότερο φαγητό σε εστιατόρια, delivery κτλ. Έτσι, υπάρχει ευκολότερη διαχείριση και οικονομία.  Σημαντικό είναι και το όφελος της υγείας με την μείωση του βάρους και την βελτίωση της ποιότητας του φαγητού ενώ παράλληλα  ανεβαίνει η αυτοεκτίμηση και κατ’ επέκταση η σεξουαλική διάθεση στο ζευγάρι.

Με μια καλή διατροφή και με την αίσθηση του μέτρου και της εγκράτειας θα μπορούσε να πει κανείς ότι ξυπνούν οι αισθήσεις και αρχίζουμε να απολαμβάνουμε πραγματικά αυτό που τρώμε ενώ φεύγει η αίσθηση του ανικανοποίητου.

Η όλη διαδικασία είναι θα μπορούσε να είναι ένα Καινούργιο Ξεκίνημα!

1

No Comments Yet.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *