Τα λόγια είναι… αέρας. Όμως, έχουν δύναμη. Πονάνε. Ειδικά όταν προέρχονται από κάποιον που εμπλεκόμαστε συναισθηματικά ή αφορούν κάτι που έχουμε συναισθηματικό φορτίο γι’ αυτό. Στην κλινική πράξη, πολλοί άνθρωποι φαίνεται να «κουβαλάνε» λόγια που τους έχουν πει Σημαντικοί Άλλοι στο παρελθόν ή λόγια ανθρώπων για ένα Σημαντικό θέμα που τους αφορά.

Τα ακόλουθα τρεία παραδείγματα θα σαν δώσουν μία ιδέα για το πως οι επικρίσεις, γίνονται Επικριτικές Ταμπέλες με τον κίνδυνο να μας ακολουθούν για το υπόλοιπο της Ζωής μας.

Η υπόθεση Μαίρη. Η Μαίρη απέκτησε σημαντικό πρόβλημα με το βάρος της έπειτα από την γέννηση των παιδιών της. Τότε απευθύνθηκε πρώτη φορά σε διαιτολόγο. Θυμάται χαρακτηριστικά την επίσκεψή της σε διαιτολόγο να της υπενθυμίζει κάθε φορά ότι ο

μεταβολισμός της δεν της επιτρέπει να τρώει φυσιολογικά αν θέλει να είναι αδύνατη, είναι από τους ανθρώπους που θα πρέπει να κάνει πάντα δίαιτα. Πως δημιουργείτε η Επικριτική Ταμπέλα: Ο μεταβολισμός μου δεν είναι φυσιολογικός. Θα πρέπει να κάνω πάντα δίαιτα. Δεν πρέπει να τρώω φυσιολογικά όπως όλοι οι άνθρωποι αν θέλω να είμαι αδύνατη.

 Η υπόθεση Ειρήνη. Η Ειρήνη είναι το δεύτερο παιδί μίας οικογένειας γυμναστών. Έχει έναν μεγαλύτερο αδερφό που από μικρή την κορόιδευε «χοντρή» ενώ η μητέρα της στην εφηβεία χαρακτηριστηκά της έλεγε ότι πρέπει να προσέχει επειδή μοιάζει στην οικογένεια του πατέρα της που οι γυναίκες είναι αφράτες. Ξεκίνησε να την απασχολεί το βάρος και η εικόνα του σώματός της από τα πρώτα χρόνια της εφηβείας χωρίς ποτέ να έχει τυπικά παραπανίσια κιλά. Στην ηλικία των 20 είχε ήδη απευθυνθεί σε δύο διαιτολόγους για μείωση του βάρους όντας σε φυσιολογική κλίμακα λίπους και δείκτη μάζας σώματος.

 Η υπόθεση Λία. Η Λία ξεκίνησε να παχαίνει στα εφτά της, όταν πέθανε η πολυαγαπημένη της γιαγιά που την φρόντιζε. Έπειτα η μητέρα και η θεία της ξεκίνησαν να την πηγαίνουν σε διαιτολόγους και γιατρούς προκειμένου να αντιμετωπίσουν το θέμα των επιπλέον κιλών που όλο και επιδεινωνόταν. Από πολύ νεαρή ηλικία έκανε ιδιαίτερα αυστηρές δίαιτες. Άρχισε να πιστεύει πως μόνο αν στερηθεί, θα μειωθεί το βάρος. Θυμάται χαρακτηριστικά τη θεία της να λέει στη μητέρα της: για δύο μέρες να της δώσεις να φάει μόνο φρούτα. Θυμάται ένα καλοκαίρι σε ηλικία 13 χρόνων, τη μητέρα της να την εμψυχώνει λέγοντας της: θα στερηθείς τώρα και έπειτα θα μπορείς να φας ότι θες όπως τα υπόλοιπα παιδιά.

Οι επικριτικές ταμπέλες φυσικά μπορεί να μην αφορούν μόνο το βάρος, το σώμα ή το μεταβολισμός μας αλλά γενικά χαρακτηριστικά της προσωπικότητά μας πλήττοντας την αυτοεκτίμησή μας. Είναι πολύ σημαντικό αυτές οι τεμπέλες να αναγνωριστούν για να αντιμετωπιστούν. Σκεφτείτε απλά πως αν στο παρελθόν υπήρχε κάποιο άτομο που μιλούσε με επικριτικά σχόλια προς εσάς, πλέον μπορεί εσείς οι ίδιοι να κάνετε ακριβώς το ίδιο προς τον εαυτό σας. Για να αντιστραφεί αυτό, χρειάζεται να αναπτυχθεί ένας εσωτερικός θετικός διάλογος που να ενισχύει την αυτοαξία, την αυτοεκτίμηση και την αυτοαποδοχή.

 Τα ακόλουθα παραδείγματα σκοπό έχουν να σας δώσουν μία ιδέα για το πως συνειδητά μπορούμε να αντιστρέψουμε μέσα μας σταδιακά μία αρνητική ταμπέλα.

Εν κατακλείδι

Επικριτικά λόγια, ήχοι στο χρόνο που γεννούν μια ιστορία. Χτίζουν ταμπέλες που αν δεν το συνειδητοποιήσουμε, ίσως να τις κουβαλάμε για πάντα, σκοτεινή κορώνα πάνω από το κεφάλι μας. Ψευδής ορισμοί του ίδιου μας του εαυτού που εξυπηρετούν μόνο στον αυτο-υποβιβασμό μας. Αξίζει να αναθεωρήσουμε τις αρνητικές ταμπέλες που μας φόρεσαν κάποτε και συνεχίζουμε να φοράμε μόνοι μας. Δε νομίζετε;